Book review: สุดเส้นเมฆขาวยาวเงิน - กิตติศักดิ์ คงคา
Published:
“เจ็บเบ้าตา” “กลิ่นสิ่งปฏิกูล”
สองคำนี้ หาใช่แค่คำที่ผุดขึ้นมาในหัวเวลานึกถึงหนังสือเล่มนี้ แต่มันคือความรู้สึกเจ็บเบ้าตาท่ามกลางกลิ่นสิ่งปฏิกูลที่ฉันรู้สึกได้อย่างแท้จริง
วันแรกที่เริ่มอ่าน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าหนังสือเล่มนี้จะทิ้งมวลบางอย่างให้ทำงานกับประสาทสัมผัสได้ขนาดนี้ ฉันแค่คาดหวังว่ามันจะทำงานกับอารมณ์และจิตใจให้มีความตระหนักในเรื่อง “ความเหลื่อมล้ำ” ซึ่งเป็นแก่นของหนังสือเล่มนี้ แต่ก็ไม่…
แต่มวลรวมที่ตกค้างในประสาทสัมผัสนี่แหละ ที่สื่อสาร “ความเหลื่อมล้ำ” ได้อย่างดี ดีกว่าการตะโกนปาว ๆ ให้คนมาสนใจในความเหลื่อมล้ำแบบที่สังคมปัจจุบันทำกัน
อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้เปลี่ยนแปลงปัญหาความเหลื่อมล้ำไม่ได้ มันแค่ให้คุณฉุกคิดและความคิดนั้นอาจมลายหายไปในเร็ววันหากคุณไม่ตระหนักรู้ในปัญหานี้จริง ๆ
อย่างไรก็ตาม หนังสือเล่มนี้จะทิ้งมวลบางอย่างไว้ในประสาทสัมผัสของคุณ มวลที่ควรค่าแก่การเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณ มวลที่ฉันรู้ว่ามันมีอิทธิพลบางอย่างในการกระทำหลังการอ่านของฉัน แต่น่าเสียดายที่ฉันเองก็อธิบายมันไม่ได้ ไม่มีความใกล้เคียงที่ฉันจะอธิบายมันได้เลยสักนิด
